مقایسه و بررسی رابطه منبع کنترل و خودپنداره با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به تالاسمی و عادی در شهر تهران

پژوهش ، تحت عنوان "بررسی ومقایسه "خودپنداره"، "منبع کنترل" در کودکان 12-15 ساله مبتلا به تالاسمی و کودکان سالم و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی در شهر تهران" در سال تحصیلی 1377-78 انجام شد. هدف از اجرای این پژوهش ، بررسی رابطه "خودپنداره" و "منبع کنترل" با پیشرفت تحصیلی "معدل کل، نمره ریاضی و علوم" در دو گروه دانش آموزان مبتلا به تالاسمی و دانش آموزان سالم بود. همچنین میزان "خودپنداره" و "منبع کنترل" در این دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت . جامعه پژوهش در گروه آزمایش ، شامل دانش آموزان 12-15 ساله مبتلا به "تالاسمی ماژور" در شهر تهران و نمونه آماری شامل 90 نفر (45 دختر و 45 پسر)، بود. جامعه پژوهش در گروه کنترل تمام دانش آموزان 12 تا 15 ساله در شهر تهران و نمونه آماری شامل 90 نفر (45 دختر و 45 پسر)، بود که به روش تصادفی از سه منطقه (سه و هشت و شانزده) و از 18 کلاس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه "خودپنداره راجرز" و پرسشنامه "منبع کنترل نویکی و استریکلند"، استفاده شد و همچنین از معدل ثلث دوم و نمرات علوم و ریاضی ثلث دوم بعنوان شاخص پیشرفت تحصیلی (متغیر وابسته) استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روشهای آماری توصیفی از روشهای آمار استنباطی (همبستگی پیرسون، آزمون فیشر و آزمون فیشر و آزمون معنی داری میانگین ها، t-test)، برای گروههای مستقل و وابسته، استفاده شد. تحلیل آماری بر روی داده های پژوهش نشان داد که بین خودپنداری و پیشرفت تحصلیل (نمره ریاضی و معدل)، دانش آموزان مبتلا به تالاسمی، همبستگی معنی داری وجود داشت ولی این همبستگی با نمره علوم معنی دار نبوده بین منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی (معدل و نمره علوم و ریاضی)،در دانش آموزان مبتلا به تالاسمی و سالم همبستگی معنی داری مشاهده شده همچنین میانگین خودپنداره و منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی (معدل، نمره علوم و ریاضی) در دو گروه دانش آموزان مبتلا به تالاسمی و سالم، تفاوت معنی داری نشان نداده در هر دو گروه دانش آموزان، میانگین پیشرفت تحصیلی (معدل) با نمره ریاضی، تفاوت معنی داری داشت . این پژوهش با نتایج تحقیقات مبنی بر ارتباط منفی بین منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی و عدم ارتباط پیشرفت تحصلیل با خودپنداره، هماهنگ می باشد.